پایگاه اطلاع رسانی باشگاه کشاورزان جوان روستای سنو

شهید غلامرضا مردانی‌

برادرم سال 59 با شروع جنگ تحمیلی به استخدام سپاه تهران درآمد و عید نوروز در جبهه بازی دراز بر اثر ترکش خمپاره از ناحیه پا به شدت مجروح گردید و از آنجا به پشت جبهه منتقل شده و به مدت ده روز در کرمانشاه و همدان و تهران بستری گردید. وی به علت روحیه قوی که داشت هیچ خبری به ما نداد. وقتی به خانه ما آمد دو عصا زیر بغل داشت اما خودش بدون کمک وارد خانه شد و این بدون خبر یا مقدمه چینی بود. در شجاعتش همین بس که خودش باند و پانسمان پایش را عوض می کرد و اما پس از مدتی بهتر شده و با یک عصا به راه افتاد. آنزمان (سال 60 ) دوران خرابکاری منافقین بنی صدر بود که با حمایت و یا مخالفت شدید عده ای توأم بود. روزی وی با پای مجروح به دبستان شهید کلاهدوز که من معلم آنجا بودم آمد. عده ای از معلمین با تندی از بنی صدر حمایت می کردند و با من و برادرم که از مخالفین وی بودیم، به شدت جدال می نمودند. بحث ما تا آنجا داغ شد که شهید گفت: من با همین کلت خودم بنی صدر را می کشم. او مخالف انقلاب اسلامی و حامی منافقین است!